Το κλειδί για μακροζωία θα μπορούσε να είναι απλούστερη από ό, τι νομίζαμε – ίσως ακόμη και σε ένα ποτήρι καλό κρασί.
Η Ελλάδα είναι ένα από τα παλαιότερα οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου. Τα πρώτα στοιχεία του ελληνικού κρασιού έχουν χρονολογηθεί στο 6500 χρόνια πριν, όπου το κρασί παρήχθη σε ένα νοικοκυριό ή κοινοτική βάση. Στην αρχαιότητα, όπως το εμπόριο οίνου έγινε εκτενής, μεταφέρθηκε από άκρη σε άκρη της Μεσογείου, το ελληνικό κρασί είχε ιδιαίτερα υψηλό κύρος στην Ιταλία στο πλαίσιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατά τη μεσαιωνική περίοδο, κρασιά που εξάγονται από την Κρήτη, τη Μονεμβασιά και άλλα ελληνικά λιμάνια έφτασε υψηλές τιμές στη βόρεια Ευρώπη.
Ιστορία
Η προέλευση της οινοποιίας στην Ελλάδα πάει πίσω 6.500 χρόνια και στοιχεία που να αποδεικνύουν την παραγωγή κρασιού επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα είναι το σπίτι του δεύτερου παλαιότερο απομένοντας γνωστό σταφυλιών που ανακαλύφθηκε στον κόσμο και πρώτα στοιχεία του κόσμου από χτυπημένα σταφύλια. Η διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και η λατρεία του Διονύσου, θεού του κρασιού, διάδωσε Διονυσιακές λατρείες σε όλες τις περιοχές της Μεσογείου κατά την περίοδο 1600 π.Χ. έως το έτος 1. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε το κρασί για ιατρικούς σκοπούς και εύκολα το συνταγογραφούσε. Ελληνικά κρασιά και οι ποικιλίες τους ήταν γνωστά και αποτελούσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε όλη τη Μεσόγειο. Οι Αρχαίοι Έλληνες εισήγαγαν τα ποικιλίες όπως Vitis vinifera και έκαναν κρασί σε πολλές αποικίες τους στην Ιταλία, στη Σικελία, στη νότια Γαλλία και στην Ισπανία. Η ποικιλία σταφυλιών Vitis vinifera, το οποίο ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα κοντά σε παράκτιες περιοχές με ήπιους χειμώνες και ξηρά καλοκαίρια προσαρμόστηκε καλά και άνθισε στις περιοχές της Βόρειας Μεσογείου. Τα πιο έγκριτα κρασιά της αρχαίας Ελλάδα ήταν Χιώτη, Κορίνθου, Κρητικό, Ευβοϊκού, Λεσβία, Λευκάδος, ροδιακό και Θάσου .Το κρασί ήταν επίσης σημαντικό για την αρχαία Μακεδονία. Δύο άλλα ονόματα μπορεί ή δεν μπορεί να είναι περιφερειακοί: Bibline κρασί και Pramnian κρασί το όνομά του στην πρώτη ελληνική ποίηση, αλλά χωρίς αξιόπιστα γεωγραφικά δεδομένα.
Το 1937, ένα Ινστιτούτο Οίνου ιδρύθηκε από το Υπουργείο Γεωργίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η ρετσίνα έγινε ξαφνικά το εθνικό ποτό. Με ραγδαία αύξηση του τουρισμού, η ρετσίνα συνδέθηκε σε όλο τον κόσμο με την Ελλάδα και το ελληνικό κρασί. Πρώτο αμπελώνα Cabernet Sauvignon στην Ελλάδα φυτεύτηκε το 1963. Το 1971 και το 1972, η νομοθεσία είχε θεσπιστεί νόμοι ονομασίας.
Περιοχές κρασιού
Ένα σύστημα των ονομασιών τέθηκε σε εφαρμογή για να εξασφαλιστεί στους καταναλωτές την προέλευση των αγορών τους. Το σύστημα κατηγοριοποιεί ονομασία οίνων, όπως:
Π.Ο.Π. δηλαδή Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης
Π.Γ.Ε. δηλαδή Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη
Κάβας , πιο διάσημο, παλαιωμένα “αποκλειστικά ” μείγματα (η ελάχιστη παλαίωση: 2 χρόνια για τα λευκά, 3 χρόνια για τα κόκκινα)
Ρετσίνα, ένα παραδοσιακό κρασί, αρωματισμένο με ρετσίνι πεύκου
Οι κύριες αμπελουργικές περιοχές της σύγχρονης Ελλάδα είναι:
Τα νησιά του Αιγαίου
- Λήμνος
- Πάρος
- Ρόδος
- Σάμος
- Κως
- Σαντορίνη
Κρήτη
- Αρχάνες
- Δαφνές
- Πεζά
- Σητεία
- Ιάσονας
Στερεά Ελλάδα
- Αγχιάλου
- Αττική
- Ραψάνη
- Θεσσαλία
Ήπειρος
- Ζίτσα
- Joel
Επτάνησα
Κεφαλονιά
Μακεδονίας
- Αμύνταιο
- Επανομή
- Γουμένισσα
- Νάουσα
Πελοπόννησος
- Μαντίνεια
- Νεμέα
- Πάτρα
Οι ποικιλίες σταφυλιών
Ερυθρό Κρασί
Αγιωργίτικο («Ποικιλία του Αγίου Γεωργίου”) είναι μια γηγενής ποικιλία της Νεμέας που αναπτύσσεται κυρίως στην περιοχή της Πελοποννήσου, που παράγει ένα απαλό , φρουτώδες κόκκινο σε πολλές εκδοχές . Τα χαρακτηριστικά του είναι παρόμοια με Beaujolais Nouveau, αλλά, σε αντίθεση με τον Γάλλο ομόλογό του, η παλαίωση του Αγίου Γεωργίου γίνεται για περίπου 5 χρόνια.
Ξινόμαυρο («ξινό μαύρο») είναι η κυρίαρχη ποικιλία σταφυλιού στη Μακεδονία, επικεντρώνεται γύρω από την πόλη της Νάουσας. Η ποικιλία αυτή έχει μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης με αρώματα που θυμίζουν τις ντομάτες και τις ελιές, και ένα πλούσιο τανικό χαρακτήρα. Συγκρίνεται συχνά με το Nebbiolo.
Το Λημνιό , ή το Καλαμπάκι είναι μια σημαντική ερυθρή ποικιλία που είναι γηγενής στο νησί της Λήμνου και έχει χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή ερυθρών οίνων για περισσότερα από 2000 χρόνια. Ως κρασί της ποικιλίας , το Λημνιό είναι γεμάτο, με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ και πολύ βοτανώδης , με χαρακτηριστική γεύση της δάφνης.
Μανδηλαριά , επίσης γνωστή ως Αμοργιανό, καλλιεργείται κυρίως στα νησιά της Ρόδου και της Κρήτης. Το κρασί από αυτή την ποικιλία σταφυλιού είναι συχνά πολύ ταννικό και συχνά αναμειγνύονται με άλλα σταφύλια για να μαλακώσει την γεύση .
Μαυροδάφνη, ή «μαύρη δάφνη“, είναι μια ποικιλία που αναπτύσσεται στην Πελοπόννησο και στα νησιά του Ιονίου. Είναι ένα μείγμα με τη Μαύρη Κορινθιακή σταφίδα για την παραγωγή ενός βραβευμένο γλυκό κρασί που παράγεται στο στυλ Solera.
Το Κοτσιφάλι είναι μια ποικιλία που καλλιεργείται κυρίως στην Κρήτη και αναμειγνύετε με Μανδηλαριά ή Syrah για να ενισχύσει το χρώμα του.
Λευκό κρασί
Το Ασύρτικο είναι μια ποικιλία πολλαπλών χρήσεων η οποία διατηρεί την οξύτητά του καθώς ωριμάζει. Έχει παρόμοιο χαρακτήρα με Riesling, και είναι ως επί το πλείστον νησιώτικο , είναι μια γηγενής ποικιλία του νησιού της Σαντορίνης, του οποίου τα παλιά αμπέλια ήταν ανθεκτικά στην Φυλλοξήρα.
Αθήρι είναι μια ποικιλία με μικρότερη οξύτητα και ένα από τα πιο αρχαία. Αρχικά από τη Σαντορίνη ,και τώρα φυτεύονται στη Μακεδονία, στην Αττική και στη Ρόδο.
Ντεμπίνα είναι ένα λευκό ελληνικό κρασί σταφυλιών κυρίως στην περιοχή Ζίτσα της Ηπείρου. Η υψηλή οξύτητα των σταφυλιών του τον προσδιορίζει για την παραγωγή αφρώδους οίνου.
Λαγόρθι είναι μια ποικιλία που καλλιεργείται κυρίως στις υψηλές πλαγιές (850 μέτρα) στην Πελοπόννησο. Το σταφύλι παράγει ένα πολύ μηλικό και φρουτώδες κρασί.
Μαλαγουζιά είναι μια ποικιλία αμπελοκαλλιέργεια κυρίως στη Μακεδονία, με ένα ιδιαίτερο άρωμα που οδηγεί σε κομψά γεμάτη γεύση κρασιά, μέτριας οξύτητας και συναρπαστικά αρώματα.
Το Μοσχοφίλερο είναι μια ποικιλία από τηνπροστατευμένη AOC περιοχή της Μαντινείας, στην Αρκαδία της Πελοποννήσου. Τα κρασιά του προσφέρουν ένα τραγανό και λουλουδάτο χαρακτήρα τόσο σε στυλ όσο και σε ζωντάνια.
Ρομπόλα καλλιεργείτε περισσότερο στους ορεινούς αμπελώνες στα Ιονικά Νησιά της Κεφαλονιάς. Έχει ένα μεταλλικό καπνιστό και λεμονάτο χαρακτήρα, άριστα συμπληρώνοντας τα θαλασσινά πιάτα.
Ροδίτης (του “ροζ” σταφυλιού) είναι ένα σταφύλι πολύ δημοφιλής στην Αττική, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο. Αυτή η ποικιλία παράγει ένα κομψό, ελαφρύ λευκό κρασί με αρώματα εσπεριδοειδών.
Σαββατιανό (του “Σάββατου” σταφυλιού) είναι το κυρίαρχο λευκό σταφύλι στην περιοχή της Αττικής, όπου εμφανίζει εξαιρετική αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες και δείχνει μια ξεχωριστή λουλουδάτη και φρουτώδες άρωμα, ακόμα και όταν ψυχρή ζύμωση ασκείται. Όταν έχουν υποστεί ζύμωση, χωρίς ψύξη, γίνεται ρετσίνα ή ρούστικο μη ρετσινάτος κρασί που συνοδεύουν πολύ ωραία μεσογειακά πιάτα.